فانوس من از گلها پر گشته در دشت ها
نور وفا نور صفا نور خدای مهربان
راه خدا راه خدا
فانوس بدست گمگشته ایم
در این بیابان جفا
مارا فراموش کرده اند
آن بردگان زور و زر
آنان که کوفه از برند پشت به پشت
دیوارها
با این همه فانوس چرا
گمگشته ایم گمگشته ایم
مهدی بدادمان برس
دنیا شده
پر از
خونخوارها
تا با ولایت زنده ایم
رزمنده ایم رزمنده ایم
//ح.ا.ش//آدم برفی//
